آقايي 33 ساله هستم و 6ماهه عقد کردم، ساکن کرجم هم شغل آزاد دارم هم تدريس به صورت پاره وقت، متاسفانه مشکل بزرگي مدتي گريبانگيرم شده که زندگي من را کاملا بهم ريخته و باعث شده در اعتقاداتم ضعيف شوم. آن هم اينکه به طلا دست ميزنم خاکستر ميشود. سعي ام بر اين بوده که هميشه نمازم را اول وقت بخوانم ولي از زماني که همه درها بروی من بسته شده، متاسفانه تارک الصلاة هم شده ام. اقساط وامها به شدت به من فشار مي‌‌آورد و واقعا ديگر از زندگي سير شده‌‌ام. به هر کاري دست ميزنم جز شکست چيزي برایم ندارد و هر روز بدتر از ديروز. واقعا بعضي وقتها شده که هيچ مبلغي در جيبم نداشتم. نذرکردم نشد، همه ادعيه را بعد نماز ميخوانم، ولي بازم نميشه، روزه مستحبي ميگيرم ولي هنوز اندر خم یک کوچه‌‌ام. برکت کاملا از زندگي من رفته. شما را به خدا فقط بگویيد چکار کنم؟ ميترسم خدايي نکرده حلال حرام کنم.

اگر زني كه زمان عادت او دقيق نيست، تقريبا هر ماه نزديك زمان عادتش دو يا سه روز لكه خيلي كم تيره رنگ ببيند و بعد از آن خون زياد شود، آيا آن دو يا سه روز هم جزء حيض حساب مي‌شود؟ و ده روز بعد از اولين لكه استحاضه حساب مي‌شود؟

انتقال ويروس ايدز از روي خطا و اشتباه (فكر كرده خطر ندارد) به فرد سالم چه حكمي دارد؟ ديه بر آن مترتب است؟ در صورت صدق ديه چه كسي بايد آن را بپردازد؟ مقدار آن چقدر است؟

ماهيت علم انسان به هستي از نظر عقلي و نقلي را برای بنده توضیح دهید.

براي توبه نصوح و واقعي که بعد از آن با اميد کامل، اعمال خود را از سر بگيريم و اين احساس را داشته باشيم که به تازگي از مادر متولد شده‌‌ايم و خداوند متعال هم با آن توبه، نگاه لطف خود را بيشتر از قبل بر ما بيندازد: اولا: چه اعمالي را در بيرون(جوارح) و ثانيا: چه اعمالي را با درون(قلب و ذهن و در يک کلام جوانح) بايد انجام داد؟

آيا مي‌توان در برخي موارد از مرجع تقليد خاص و در موارد غير، از مرجع ديگري پيروي کرد؟ البته اين پيروي بنا بر شناخت شخصي از برخي مسائل ديني است. مثلاً من فکر مي‌کنم فلان مرجع در مورد حق کپي رايت نظر درستي ندارد، ولي در مسائل اعتقادي بسيار مقام والايي دارد. در صورتي که مصالح شخصي بنده در اين پيروي‌ها دخالت نداشته باشد آيا جايز است؟